سال 1391 خورشیدی از سوی رهبر معظم انقلاب سال "تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی" نامگذاری شد.

حضرت آیت الله خامنه ای در پیام نوروزی خود با تبریک فرارسیدن سال نو، به تحلیل رویدادهای سال گذشته پرداختند و با اشاره به شرایط جدید در سال پیش رو، سال جدید را سال تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی  نامیدند.

با توجه به نگاه جامع و همه جانبه معظم له، تولید ملی از یک منظر می تواند همان تولید محتوا و مفاهیمی باشد که باید در حوزه فرهنگی نیز با توجه به شاخصه های بومی توسط اندیشمندان و صاحب نظران این حوزه مهم و حساس تولید شود.

 براستی در بحث ارتباطات و رسانه ها تولید محتوا چه نقشی دارد؟ آیا جز این است که محتوای تولید شده سفیر و پیغام رسانی است که تصویری از مفاهیم و محتواهای مورد نظر کارگزاران این حوزه را به مخاطبان و مشتریان انتقال می دهد؟

از همین منظر، تولید محتوای بومی مناسب در حوزه روابط عمومی و ارتباطات که نشات گرفته از آموزه های عمیق و ارزشمند دینی ومذهبی دین مقدس اسلام است می تواند بسیار مهم و اثر گذار باشد.

این چالش و تقابل، که نوعی ناسازگاری میان اهداف انقلاب اسلامی با چهارچوب ها و ساختارهای فکری بیگانه است، از همان آغاز مورد توجه بنیان گذار فرزانه جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی(ره) قرار داشت، به طوری که ایشان موضوع انقلاب همه جانبه فرهنگی را با بیانی عمیق و استراتژیک خطاب به مسئولان و اندیشمندان طرح فرمودند: «خروج از فرهنگ بدآموز غربی و نفوذ و جایگزین شدن فرهنگ آموزنده اسلامی ملی، و انقلاب فرهنگی در تمام زمینه ها در سطح کشور، آن چنان محتاج تلاش و کوشش است که برای تحقق آن، سالیان دراز باید زحمت کشید و با نفوذ عمیق و ریشه دار غرب مبارزه کرد»[1].

پس می توان از این مقدمه کوتاه چنین نتیجه گرفت که توجه به تولید ملی و ادبیات بومی در حوزه علوم انسانی و منجمله حوزه ارتباطات و روابط عمومی، جایگاهی کمتر از تولید در عرصه اقتصادی ندارد و حتی  به دلیل اهمیت و حساسیت این حوزه می تواند همسنگ و یا فراتر از آن مورد توجه قرار گیرد.

پی نوشت

[1] . صحیفه امام (ره)، جلد هفدهم، ص 110